آنقدر بزرگ و گرفتار شده ایم که یادمان می رود توپمان در حیاط شبها تنها می ترسد ویادمان رفته که مدادهای سیاه و سفید که هرگز تراشیده نشدند پدر مادر ده مداد رنگی دیگر هستند که ما همیشه تراشیده ایم وکوچک شده اند .

اما از شما چه پنهان گاهی آنقدر کودک می شوم که یادم می‌رود بزرگ شده ام و هنوز عروسکهایم سر تاقچه ی زندگیم خاله بازی می کنند ، هنوز در مراسم تدفین گنجشکها شرکت می کنم و باران پا برهنه تمام کودکی را درمن می دود ...

من دريافته ام كه انساني هر اندازه مصمم به خوشبخت زيستن باشد، به همان اندازه خوشبخت و سعادتمند زندگي خواهد كرد.

آبراهام لينكلن

از هیوهای زمین بیزارم

سهراب قایقت جایی برای من دارد

تو رانه عاشقانه

و نه عاقلانه

و نه حتی عاجزانه

بلکه عادلانه در اغوش میکشم

عدل مگر نه ان است که هر چیزی سر جای خودش باشد.!!!

خدا را شکر که هنوز زندگی به آن حد که به نظر می رسد،  بد نیست.

 - بولوزوف

هر کاری می خواهید ، حالا انجام دهید ،

فردا های زیادی در کار نیست ...

بگذار ابر سرنوشت هرچه می خواهد ببارد

                                            ما چترمان خداست

وقتی خواستن ها بوی شهوت می دهند,,,
وقتی بودن ها طعم نیاز دارند,,,
وقتی,,,تنهایی ها بی هیچ یادی از یار,,, با هر کسی پر می شوند,,,
وقتی نگاه ها,,,
... ... ...هرزه به هر سو روانه می شود,,,
وقتی غریزه ,,,
احساس را پوشش می دهد,,,
وقتی انسان بودن ,,,
آرزویی دست نیافتنی می شود,,,
نه دیگر نمی خواهمت ,,,
نه تو را و نه هیچ کس دیگری را

آدم های ساده را دوست دارم...
همان ها که برای همه لبخند دارند...
همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند...
همان ها که همیشه هستند ، برای همه هستند...

آدم های ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعت ها تماشا کرد

عمرشان کوتاه است...
بس که هر کسی از راه می رسد یا ازشان سوءاستفاده می کند،
یا زمینشان می زند یا درس ساده نبودن بهشان می دهد...

آدم های ساده را دوست دارم . بوی ناب «آدم» می دهند...

زمان

 بس کند میگذرد برای انان که در انتظارند

 
بس تند میگذرد برای انان که می ترسند

 بس طولانی است برای انان که در اندوهند

 و بس کوتاه برای انان که سرخوشند

اما

 ابدی ست برای انان که عاشقند

چقدر عجیبه که تا وقتی مریض نشی کسی برات گل نمی آره

چقدر عجیبه که تا وقتی گریه نکنی کسی نوازشت نمی کنه

چقدر عجیبه که بی بهانه کسی هیچوقت برات هدیه نمی خره

چقدر عجیبه که تا وقتی فریاد نکنی کسی به طرفت بر نمی گرده

چقدر عجیبه که تا وقتی بچه نباشی کسی برات قصه نمی گه

چقدر عجیبه که تا وقتی بزرگ نباشی کسی به قصه ات گوش نمی ده

چقدر عجیبه که تا وقتی قصد رفتن نکنی کسی به دیدنت نمیاد

چقدر عجیبه که تا وقتی نمردی کسی تو رو نمی بخشه

 و رسالت من اين خواهد بود
تا دو استكان چای داغ را
از ميان دويست جنگ خونين به سلامت بگذرانم،
تا در شبي بارانی
آن ها را با خدای خويش
...چشم در چشم هم نوش كنيم

حسین پناهی

برایت یک بغل گندم ، دلی خشنود از مردم

برایت یک بغل مریم ، که مستش میشوی هردم

برایت سفره ای ساده ، حلال و پاک و آماده...

برایت یک غزل احساس ، دوبیتی های عطر یاس

برایت هرچه خوبی هست ............. صمیمانه دعا کردم

زلال که باشی دیگران سنگ های کف رود خانه ات را می بینند ...!

بر میدارند و نشانه میروند درست سوی خودت .

دل آسمان گرفت...

[ غمگین شدیم]

شب
پیش چشمهای تو
انگار
جان گرفت.

[ من از هجوم ظلمت تردید مضطرب...]

ناگاه
باران گرفت و پنجره را شست
از غبار...

[ خندیدی و ...به شوق تو خندید
روزگار...]

آیینه را
تبسم رنگین کمان گرفت!

محمد رضا ترکی

گرچه خوبی، به سوی زشت به خواری منگر
 کاندر اين ملک چو طاووس به کار است مگس!

و به قول سهراب:

و نخواهیم مگس از سر انگشت طبیعت بپرد.
و نخواهیم پلنگ از در خلقت برود بیرون.
و بدانیم اگر کرم نبود، زندگی چیزی کم داشت.
و اگر فنچ نبود، لطمه می‌خورد به قانون درخت
و اگر مرگ نبود، دست ما در پی چیزی می‌گشت.

گاهی وقت ها دلم میخواهد اواز بخوانم

سوت بزنم

لی لی کنم

بپرم تا دستم به یک توت قرمز برسد

توی کوچه بازی کنم

دوچرخه سوار شوم و

به جای باز کردن ِ در با کلید، سنگ بزنم به شیشه ...

حیف! نمیشود.

کودک درونم خسته شده

خیابان که نیست از همان راهی که امده ای برگردی

این لامصب نامش احساس است

گنبدت ضرب المثل های مرا تغییر داد

هر که بامش بیش برفش ...نه... کبوتر ... بیشتر

خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت...و

گفت:یادت می اید تورا با دو بال و دو پا افریده بودم؟

زمین و اسمان هردو برای تو بود اما تو اسمان را ندیدی

..راستی عزیزم بالها یت را کجا گذاشتی؟

انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد..ان وقت رو به خدا کرد و گریست..

(عرفان نظر اهاری)